Çarşamba günü Başkan Trump bir kez daha Federal Rezerv’i Twitter üzerinden övdü, bu kez merkez bankası faiz oranlarını derhal sıfıra indirdi.
Bunun parasal teşviklerin diğer merkez bankaları tarafından takip edilmesinin etkilerini telafi edeceğini ve federal hükümetin ödenmemiş borçlarını düşük oranlarda yeniden finanse etmesine izin vereceğini söyledi.
Göreceli olarak yüksek faiz oranlarımızın daha yavaş ekonomik büyüme, düşük enflasyon ve daha güçlü bir dolar ile gelen düşük rekabetçiliği içeren bir dizi olumsuz yan etkiye neden olduğu inancında çok açıktı. Ama şimdi tartışmasına başka bir unsur ekledi. Fed, oranları sıfıra indirirse, ABD Hazinesinin borçlarını yeniden finanse edebileceğini ve milyarlarca faiz maliyetinde tasarruf sağlayabileceğine inanıyor gibi görünüyor. O haklı mı?
İlk önce küçük bir arka plan. Federal Reserve’ün yalnızca iki yasal görevi vardır. Birincisi istihdamı en üst düzeye çıkarmak, ikincisi ise fiyat istikrarını sağlamak. İstihdam ile ilgili olarak, Fed’in görevine ulaşılmadığı sonucuna varmak zor. İşsizlik oranı% 3,7′de, ücretler% 3′ün üzerinde artıyor ve belirli işçi tipleri için bile işgücü kıtlığı bildiriliyor. Ayrıca, ucuz sermayeye erişim, kurumsal yatırımları engelleyen büyük bir faktör olmamıştır. Sermaye, yıllardır ucuz ve bol miktarda olmuştur ve bu nedenle sermaye maliyetindeki bir diğer azalmanın, kurumsal yatırımda büyük bir artış sağlaması muhtemel değildir. Tahminime göre, son yıllarda kurumsal yatırımların nispeten yavaşlayan oranları, politika belirsizliğinin yanı sıra zayıf ve düzensiz talebin sonucudur.
İkinci görevi olan Fed, fiyat istikrarını korumayı da hedefliyor. Merkez Bankası, fiyat istikrarı tanımının% 2 enflasyon oranı olduğunu söyledi. Ne yazık ki, Fed için, bu görevdeki iz kaydı o kadar iyi değil. Ekonomi, 10 yıllık ekonomik genişlemenin neredeyse tamamı için,% 2′nin altındaki enflasyon oranlarında çalışıyor. Bu soruyu soruyor, neden herhangi bir enflasyona ihtiyacımız var? Fiyatlar asla yükselmezse ekonomi için daha avantajlı olmaz mıydı? Peki, Fed’in fiyat artışı için çekim yapmak yerine% 2′lik bir enflasyon oranını hedeflemesinin birkaç önemli nedeni var.
Birinci neden, sürekli artan fiyatlar ortamının, bu eylemleri ertelemek yerine tüketicileri ve işletmeleri şimdi harcama ve yatırım yapmaya teşvik etmesidir. Tüketici harcamaları ve özel yatırımlar genellikle ABD GSYİH’nın% 85′ini oluşturuyor, bu nedenle bu iki kategori kritik öneme sahip. Enflasyon beklentileri düşmeye başlarsa, tüketiciler ve işletmeler tüketim ve yatırımları ertelediklerinde ortaya çıkan deflasyonist bir sarmal riskini taşıyoruz, çünkü gelecekte daha ucuz fiyatlarla tüketebileceklerini / yatırım yapabileceklerini biliyorlar.
Bazı enflasyonun istenmesinin ikinci nedeni, borç alanların borçlarına hizmet etmelerini kolaylaştırmasıdır. Diyelim ki,% 4 oranındaki 30 yıllık sabit faizli ipotek kullanarak uygun fiyat aralığınızın en üstünde bir ev satın aldığınızı varsayalım. Ekonomi% 2 enflasyon oranıyla çalışıyorsa, yıllık maaş artışı alma olasılığınız daha yüksektir. Bu ücret artışları, anapara ve faiz ödemeleri konusunda güncel kalmanızı kolaylaştırarak başka yerlerde harcanacak parayı serbest bırakmanızı sağlar. Aynı şey kurumsal ve devlet düzeyinde sabit faizli borçlar için de geçerli. Bazı enflasyon, kurumların ve vergi gelirlerinin enflasyonu olmayan bir ortamda olduğundan daha hızlı artmasına ve bu varlıkların tahvil yatırımcılarını mutlu etmelerine izin vererek büyümelerini sağlamalıdır.
Öyleyse, Fed neden Fed Fon oranını sıfıra indirmedi ki enflasyon% 2 veya daha üstüne çıktı? Eğer ılımlı enflasyon herhangi bir enflasyon veya deflasyondan çok daha fazla isteniyorsa, neden sadece cesur olmuyorsun ve ateşi en sert şekilde yakmıyorsun? Peki, faiz oranlarını sıfıra düşürmenin kötü bir fikir olmasının birkaç nedeni olduğunu düşünebilirim.
ABD’de oranlar sıfıra düşerse:
- Çok güçlü bir emekliler oy bloğu da dahil olmak üzere sabit gelirleri yaşayanlar, aşırı risk almadan paralarını geri kazanamadıkları takdirde, sonuçların karşılanmasını çok daha zor bulacaklardır.
- Ekonominin durgunluğa düştüğü durumlarda Fed’in çok az mühimmatı olacak.
- Büyük ölçekli sermaye uçuşları olacaktı ve işletmeler operasyonlarını finanse etmeyi zorlaştırabilirdi.
- Ve nihayet, bankalar krediler üzerinde kabul edilebilir bir dağılım kazanamadıkça bankacılık sistemi de ciddi şekilde engellenecektir. Eğer krediler kârsız hale gelirse, o zaman kredi arzı kuruyacak ve ekonomiye büyük zarar verecektir. Avrupa şu anda bu dersi zor yoldan öğreniyor.
Başkan Trump, daha düşük faiz oranları konusundaki savına yeni bir unsur getiriyor. Sadece ekonomik büyümeyi artırmak için düşük faiz oranlarını savunmak yerine, şimdi keskin bir şekilde düşük faiz oranlarının federal hükümetin borçlarını yeniden finanse etmesine izin vereceğini söylüyor. Bunu yapması, ABD Hazinesi’ne milyarlarca faiz maliyetinden tasarruf sağlayacağını söylüyor.
Bu argümanla ilgili sorun, federal hükümet borçlarının, borç alanın ödenmemiş bakiyeyi ceza almadan ödeyebileceği bir konut ipoteği gibi olmamasıdır. Aksine, aslanın ABD Hazine borcundaki payı hesaplanamaz, sabit faiz oranları taşıyor ve dünyadaki en derin, en likit ve şeffaf piyasada işlem görüyor.
Ekonomist Mohomad El-Erian, bu hafta Federal Rezerv ve Merkez Bankacılarının kendilerini bulduğu bağlantıyı tartışırken konu alan mükemmel bir makale yazdı ve şöyle konuştu ;
Kurumsal Amerika, yıllardır çok düşük faiz oranlarından yararlanıyor ve nispeten ucuz borçlanmadan yararlanıyordu. Son yıllarda borçlanma, ek işe alım veya tesis ve ekipman yatırımına yol açmadı; büyük ölçüde stok geri alımları için kullanılıyordu. Vergi indirimlerinden daha fazla likidite sağlandıkları için geri alım döngüsüne devam ettiler.
Neden düşük oranlarla ek bir nakdin daha fazla geri alımdan başka bir şeyi teşvik edeceğini düşünmesi şaşırtıcıdır. El-Erian, daha düşük oranlara yönelik patlamanın cızırtılı olduğunu ve mali politikaların teşvikin etkisini sürdürmesi için daha iyi koordine edilmesi gerektiğini öne sürüyor. El-Erian, “Hükümetlerden ve diğer politika belirleyicilerden önemli bir mali taahhüt olmazsa, merkez bankalarının ikilemi ancak daha keskin hale gelecektir” diyor.
Lütfen bunun politik ya da politika eleştirisi olmadığını, ancak tahvil piyasalarının mekanizmalarının gerçek bir tanımını unutmayın.
Tüm bu Fed porsuklarının hiçbir şeye yol açmayacağına eminiz. Federal Reserve, tüm bu meseleleri anlıyor ve ABD ekonomisinin sorumluluğundaki bağımsızlıkla hareket etmeye devam edecek. Durum bu olduğu sürece, bu tweet’ler ortalama yatırımcının basitçe boğması gereken arka plan gürültüsünün harika bir örneği. Kulak tıkacı. Riskin ince dallarını kontrol edin.
Harry Jennings, Washington, DC’de Farr, Miller ve Washington’la iş yapan bir analist.
